Uit de paardencoach praktijk: Het heeft me een stuk rust gegeven!

06 dec Uit de paardencoach praktijk: Het heeft me een stuk rust gegeven!

Op 22 juli 2017 ontving ik van een van de deelnemers aan de paardencoaching de volgende reactie:

Margreet, het was een fijne ervaring. Ik neem de complimenten aan, leun wat meer achterover en bewaak mijn cirkel. Het heeft me een stuk rust gegeven. Ik voelde me schuldig. Maar weet intuïtief dat dit de beste beslissing was, ondanks het feit dat het pijn doet. Ik voel nog de warme deken die ik heb mogen ontvangen. Het heeft zo moeten zijn dat XX* niet kon. Dank je en dank aan de paarden.

 Reacties naar aanleiding van de paardencoaching

Deze reactie is illustratief voor de reacties die ik naar aanleiding van paardencoaching ontvang. Zonder op de coachvraag van deze klant* in te gaan geeft het lezen van deze reactie al een heel aantal clous als het om het effect van de paardencoaching** gaat. Hieronder ga ik zin voor zin, in op deze reactie en licht ik het effect toe.

Margreet, het was een fijne ervaring.

Natuurlijk is dit een mooi compliment om te ontvangen, belangrijker is echter dat als iemand zich fijn voelt deze persoon meer openstaat voor de ervaring en zodoende tijdens de paardencoaching het wat makkelijker is te leren van de ervaring en zich bewust te worden de persoonlijke lessen en handvatten die aangereikt worden.

Ik neem de complimenten aan, leun wat meer achterover en bewaak mijn cirkel.

Hier komen drie coachpunten aan bod, die in één zin genoemd worden:

• Complimenten worden vaak afgedaan als: natuurlijk kan of doe ik dat. Terwijl een ander juist een reden heeft gehad om het compliment te maken. Vaak zijn deelnemers zich dan niet bewust dat een compliment niet alleen attente aandacht van de ander voor jou is, maar ook iets vertelt over hoe die ander over jouw talenten of vaardigheden denkt. En weten waar je goed in bent, kan juist heel versterkend werken en je helpen je bewust te worden van talenten of vaardigheden die jezelf misschien als ‘vanzelfsprekend’ ervaart. Ben je je bewust van je talenten of vaardigheden, dan kun je deze bewust in gaan zetten.
• Achterover leunen: hoe lastig is dat voor jou? Doe je het liefst alles zelf, omdat je ‘het toch beter kunt’? Achterover leunen is voor sommige mensen heel lastig! Het even achterover leunen of even af wachten, kan een hele opgave zijn voor mensen die precies weten wat ze willen, de route of invulling al weten nog voor er overlegd is, of die meteen zien hoe iets moet worden gedaan. Aan de andere kant kan het heel lastig zijn voor anderen dat je ‘nooit achterover leunt’. Achterover leunen is dan ook niet persé iets waarmee je laat zien dat je een super manager bent, het is ook niet persé iets waarmee je laat zien dat je lui of ongeïnteresseerd bent. Achterover leunen, kan ook heel goed een manier zijn om bijvoorbeeld anderen de ruimte te geven zich uit te spreken, te werken aan een oplossing, of iets uit te proberen.
• Cirkel bewaken: dat behoeft niet veel toelichting als ik hier vertel dat het dan vaak gaat over grenzen bepalen, grenzen aangeven en grenzen bewaken.

 Het heeft me een stuk rust gegeven.

Het druk druk druk lijkt tegenwoordig wel een chronische kwaal waarvan iedereen heeft beslist dat ‘het erbij hoort’. En dan hebben we het niet alleen over druk druk druk met werk, Social Media of het gezin of een opleiding. We hebben het ook over druk druk druk in ons hoofd: hersenen die zeg maar nooit stil staan…….. zelfs niet als we slapen. Dat druk druk druk kan leiden tot stress gerelateerde klachten en burn out, weten we inmiddels (meer hierover in de blog: paardencoaching, burn out en stress).

Rust ervaren en rust krijgen niet alleen fysiek maar ook in ons hoofd, is tegenwoordig dan ook iets waar bewust rekening mee moet worden gehouden.

We zijn op het punt gekomen dat we rust nemen, moeten plannen en in de agenda moeten zetten!

Vandaar dat als de paardencoaching een stuk rust heeft gegeven, dit door de klanten niet alleen als geschenk wordt ervaren maar ook als eyeopener en aandachtspunt!

Ik voelde me schuldig.

Nog zo’n kwaal die door de moderne tijden wordt aangewakkerd: schuldgevoel. We moeten er zo en zo uit zien, we moeten dit en dat doen, we moeten leren, we moeten online zijn op weet ik hoeveel fora, we moeten direct apps en mails beantwoorden.

Het is zelfs zo erg, dat toen ik op vakantie was en 2 weken offline ging, ik vooraf al complimenten kreeg……. voor het idee! Naderhand werd me gevraagd of ‘het gelukt was’. Als ik dan aangaf dat het met gemak gelukt was en dat het echt heerlijk geweest was om offline te zijn, dan kreeg ik oprecht gemeende complimenten voor mijn prestatie.

Pogingen om deze complimenten af te zwakken…….. tja, dat doe ik ook……… mochten in dit geval niet baten. Toch moet het me van mijn hart dat ik het echt bizar vindt dat mensen bewondering hebben voor mijn offline zijn (zelfs de wekelijkse offline dag krijgt complimenten)!

Maar weet intuïtief dat dit de beste beslissing was, ondanks het feit dat het pijn doet.

Dit volgt vaak op het schuldig voelen: het uiteindelijk beseffen dat iets wat je in je onderbuik al voelde en vervolgens besloten hebt, ondanks alle twijfel een goede beslissing was. Vaak doet het nemen van de beslissing nog niet eens zo’n ‘pijn’, want intuïtief ben je er dan al aan toe. Het daarna echt uitvoeren en het ervaren van het uiteindelijke resultaat van de beslissing, dat zorgt er vaak voor dat het pijn doet. In het algemeen wordt er dan vaak van iets (van een relatie tot een slechte gewoonte etc.) afscheid genomen. En waar je ook afscheid van neemt: dit is een proces dat in fasen verloopt. Want bij het afscheid nemen wordt er iets verloren. In de praktijk merk ik, dat als deelnemers zich bewust zijn van de vijf fasen van rouw (ontkenning, woede, marchanderen, verdriet en depressie en aanvaarding, zie het werk van mevrouw Kubler-Ross***), zij deze vijf fasen gebruiken in het (leren) omgaan met de pijn die sommige beslissingen te weeg brengen. Lukt dat niet? Dan is het tijd om de gespecialiseerde hulp in te roepen. Deze hulp kan variëren van therapeut tot een vervolg paardencoaching. 

Ik voel nog de warme deken die ik heb mogen ontvangen.

Hier gaat het over de warmte die paarden je kunnen laten voelen in de woordeloze verbinding die zij met ons mensen aangaan. De warme deken van de paarden ontvangen is een cadeau dat je bij blijft. De ervaring en het bijzondere effect ervan zijn lastig te verwoorden, ook voor degenen die dit cadeau hebben mogen ontvangen! Vandaar dat ik hier alleen maar kan zeggen: ga aan de slag met de paardencoaching en wie weet……….. krijg ook jij dit cadeau!

Het heeft zo moeten zijn dat XX* niet kon.

Wat moet je hiervan zeggen? Het is altijd goed zoals het gaat en dat toeval niet bestaat? Feit is, dat deze keer de klant niet kon en de sessie overdroeg aan iemand anders, degene die de reactie stuurde. En dan denk ik dat ik dit niet verder hoef toe te lichten!

 Dank je en dank aan de paarden.

Graag gedaan! En ja, van mijn kant ook altijd met dank, heel veel dank aan de paarden. Want dank zij hen kan ik dit pracht werk doen 🙂

Tot slot

Het zal duidelijk zijn dat deze paardencoach sessie voor de deelnemer bijzonder waardevol is geweest en veel inzicht en handvatten geboden heeft, waarmee de deelnemer kan werken aan de rust en de overige aandachtspunten! Van harte hoop ik dat als je jezelf in deze blog hebt herkent, je je zelf ook een paardencoach sessie gunt.

©PaardenInzicht/Margreet Noordanus – 2017

*Geen namen vermeld in verband met privacy.

** Meer lezen over hoe de paardencoaching werkt, klik hier.

*** Kubler-Ross, zie: http://www.kublerrossvlaanderen.be/?item=1_de_vijf_fasen_van_rouw

PS: meer lezen?

• Blog over de teamcoaching uit de paardencoach praktijk, klik hier.
• Meer over team trainingen op maat: klik hier.
• Voor meer over bedrijfscoaching, zie: paardencoaching voor bedrijven en voor particulieren, zie: paardencoaching particulieren

Externe deskundigheid nodig bij het ontwikkelproces van een team? Met je team of zelf aan de slag? Aarzel dan niet om contact op te nemen, bel me op 0622360999 of mail naar info@paardeninzicht.nl